Historia
kina cz. I – Przed braćmi Lumière. (cz. I)
Za
umowną datę początku kina uznaje się 28 grudnia 1895 roku, kiedy to odbył się
pierwszy publiczny pokaz wynalazku
braci Lumière. W podziemiach paryskiej Grand
Café pokazano 10 filmików nakręconych przy pomocy kinematografu.
Il. 1: Plakat promujący pierwszy
publiczny pokaz kinematografu braci Lumière w Grand Café 28 grudnia 1895 roku..
Uznawanie tegoż pokazu za początek kina
jest sporym uproszczeniem, choć z drugiej strony można zwrócić uwagę na
kwestie, które spowodowały taki stan rzeczy. Kiedy bowiem mamy do czynienia z
filmem? Dwie podstawowe cechy to ruch i zapis tego ruchu. Nie wystarczą więc
pokazy fantasmagorii z wykorzystaniem latarni magicznej, które były popularne
już w siedemnastym wieku, bowiem wyświetlane tam obrazy nie zostały utrwalone w
sensie wizualnym. Jednakże już pod koniec lat 90’ XIX wieku powstały filmiki
istniejące do dnia dzisiejszego. Może je obejrzeć każdy. Dlaczego więc ich
powstanie nie jest uznawane za początek filmu? Trafniejsze zapewne byłoby
pytanie: dlaczego więc ich powstanie nie jest uznawane za początek kina?
Kinematograf braci Lumière jest w najprostszej
linii prototypem współczesnych kamer video a ich pierwszy pokaz filmowy był
przełomowy, jeżeli chodzi o popularność ruchomych obrazów wśród ludzi na całym
świecie. Po trzech tygodniach pokazów w Grand
Café wpływy dzienne ze sprzedaży biletów wzrosły z 35 do 2500 franków.[1] Niewątpliwie
pokazy Francuzów przyczyniły się w ogromnej mierze do obecnego wyglądu kin. Jednakże
jednocześnie przy okazji tych pierwszych projekcji narodziło się kilka mitów i
legend, np.: na temat ludzi uchylających się przed widocznym na ekranie pociągiem
wjeżdżającym na stację w La Ciotat. Ale po kolei.
Pokaz braci Lumière jest uznawany za
datę przełomową w historii filmu, ponieważ w ogromnym stopniu przyczynił się do
spopularyzowania ruchomych obrazów. Kinematograf pozwalał na projekcje, które
mogło oglądać wiele osób na raz, co również wydaje się być przełomowe. Wynalazki
Thomasa Edisona, czy Émile’a Reynauda ograniczały odbiór jednego filmiku do
jednej osoby. Jednakże miano pierwszych filmów – a więc ruchomych obrazów,
które zostały zarejestrowane i pozwalały na wielokrotne odtwarzanie -najprawdopodobniej
należy przyznać obrazom Louisa Aimé Augustina Le Prince’a.
Le Prince, urodzony w 1841 roku w Metz
we Francji, jest uznawany za ojca kinematografii. Jego trzysekundowy filmik Traffic Crossing Leeds Bridge (pol. Ruch uliczny na moście Leeds) z 1888
roku uchodzi za pierwszy obraz w historii kina.
Film1: Traffic Crossing Leeds Bridge.
Oprócz powyższego, w tym samym roku, Le
Prince wykonał również trzy inne filmy: Roundhay
Garden Scene, Accordion Player i Man Walking Around a Corner. Jak się
później okazało jego praca skończyła się jedynie na owych czterech tytułach.
Film 2: Roundhay Garden Scene.
Film 3: Accordion Player.
Film 4: Man Walking Around a Corner.
Co do Man Walking Around a Corner pozostają wątpliwości, czy powstał w
roku 1888, czy już w 1887. Ponadto najprawdopodobniej nie można uznawać go za
film. Le Prince do jego stworzenia wykorzystał swój wynalazek, 16 soczewkowy
aparat zbudowany w 1887 roku. Kwestią sporną jest więc zakwalifikowanie Man
Walking Around a Corner, jako filmu z krwi i kości, biorąc pod uwagę, że
został stworzony przy pomocy aparatu, a nie urządzenia rejestrującego ruchome
obrazy. Le Prince skonstruował swój jednosoczewkowy kinematograf (ang. one lens cinematograph camera) w 1888
roku. Najprawdopodobniej nakręcił nim swoje trzy filmy.[2]
Le Prince zaginął w tajemniczych
okolicznościach w 1890 roku na dworcu kolejowym w Dijon. Jego ciała, ani bagażu
nie odnaleziono.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz